برترین‌های مارگو رابی | یک‌شبه ره صدساله رفتن

نویسنده: امین نور

هنوز یک دهه‌ی کامل از فعالیت بازیگری مارگو رابی، آن هم در سطح جدی و هالیوودی‌اش نمی‌گذرد. اما این مدت زمان کم نه تنها جلوی پیشرفت او را گرفته بود بلکه یک سکوی پرتاب سریع بود که ظرف چند سال زا بازی در نقش فرعی کمدی انگلیسی به نامزدی اسکار و یکی از ستارگان اصلی هالیوود شود. او متولد ۱۹۹۰ است اصلیتی استرالیایی دارد و وقتی هجده سالش بود در یکی از سریال‌های پرطرفدار سوپ اپرای استارالیا، همسایه‌ها، به‌عنوان مهمان افتخاری حاضر شد و بازی او چنان تاثیری بر عوامل پشت صحنه گذاشت که برای دو سال تا ۲۰۱۰ بدل به عضو رسمی گروه بازیگران شد. سپس شانس خودش را با سریال تازه‌نفس ABC ، پن‌ام/ Pan Am تخمین زد اما از بخت او دیری نپایید به دلیل بودجه‌ی هنگفتش خیلی زود کنسل شد.

دو سال بعد از اولین حضور خود بر پرده‌ی سینما با فیلم ریچاردکرتیس درباره‌ی زمان رونمایی کرد. در همان سال با کسب نقش اصلی زن در گرگ وال استریت، واقعا یک شبه ره صدساله را رفت و بر جایگاه مرتفع ستارگان هالیوود جای گرفت. یک سال بعد توانست کمپانی پخش فیلم مستقل خود را به همراه شوهر آینده‌اش تام اکرلی برپا کند و از همین جا نیز حرفه‌ی او به دو دسته‌ی فیلمهای پرفروش و فیلم‌های مستقل تقسیم شد. از یک سو فیلم‌های بلاک باستری همچون افسانه‌ی تارزان، فوکس و جوخه‌ی انتحاری قرار داشت و در دسته‌ی دیگر فیلم‌های کوچکی بودند که اغلب برای او نامزدی جوایز معتبر یا چالشی برای محک استعداد بازیگری خویش رقم می‌زدند.

هرچه جلوتر رفت انتخاب‌هایش بیش از پیش گزیده‌ و محتاط‌تر شد. امسال به‌جز فیلم پرسروصدای دیمن شزل، بابیلون، در اثر پرستاره‌ی دیود ا راسل، آمستردام، نقش اصلی زن را مقابل دیوید واشنگتن و کریسچن بل بازی کرد، فیلمی که با شکست مهیبی چه از سوی منتقدان و چه تماشاگران مواجه شد. حالا با دو نامزدی اسکار و بالاترین دستمزدهای هالیوود او یکی از موردانتظارترین فیلم‌های سال آینده را در کنار اوپنهایمر کریستوفر نولان دارد، باربی.

 

درباره زمان (۲۰۱۳) | About Time

• کارگردان: ریچارد کرتیس

• IMDB: 7.8

تام که تازه بیست‌ویک سالش شده هدیه‌ی سفر به زمان را از سوی پدرش دریافت می‌کند. با این وسیله او می‌تواند به‌ راحتی به گذشته برگردد و اشتباهات خویش را تصحیح کند. اما وقتی پای پیدا کردن دختر مناسب برای زندگی در میان به این راحتی نمی‌تواند از پس آن بربیاید. ریچارد کرتیس که شمایل کمدی و رمانس در سینمای انگلستان معاصر است، اینجا یک فیلم کوچک بامزه با درونمایه‌ی علمی‌تخیلی خود و البته به همراه حضور همیشگی بیل نای، برای تماشاگرش ترتیب داده است و فرقی ندارد پیرنگ داستان در چه قالبی قرار گرفته باشد. حتی اگر کرتیس فیلم ترسناک هم بسازد نتیجه‌ی پایانی با عشق و خنده تمام می‌شود. این نخستین حضور رابی بر روی پرده است. در نقش فرعی دختر زیبارویی که دل قهرمان قصه را برده و او در تصمیم‌گیری‌اش در انتخاب عشق واقعی دچار تردید کرده است.

 

گرگ وال‌استریت (۲۰۱۳) | The Wolf of Wall Street

• کارگردان: مارتین اسکورسیزی

• IMDB: 8.2

داستان جوردن بلفورت، از سال‌های جوانی و شروع کارش در وال‌استریت تا بقول خودش در ۲۴سالگی که هفته‌ای چهارمیلیون دلار درآمد داشت. ظهور و سقوط رویای آمریکایی. «گرگ وال استریت» در کارنامه‌ی فیلمساز بزرگش اثری شگرف و استثنایی بود. گویی فیلم را جوانی بیست و چهار ساله ساخته نه پیرمردی هفتادساله. فیلم اسکورسیزی چنان انرژی عجیبی دارد که نه تنها بیننده را یک لحظه خسته می‌کند که با تمام شتاب او را به قعر فساد آمریکایی می‌فرستد، بدون هیچ‌گونه اخلاقی‌بازی، پیام داشتن و نتیجه‌گیری مثبت پایانی.

از همین رو بود که گرگ وال استریت با خشم محافظه‌کاران و قشر سنتی جامعه روبرو شد. برخی پس از پایان فیلم به کارگردان و بازیگرش فحاشی و فیلم را «غیراخلاقی» تلقی کردند. مارگو رابی برای نقش همسر جوردن بلفورت/ دی‌کاپریو، از لهجه‌ی بریتانیایی خود دست کشید و لهجه‌ی غلیظ بروکلینی را جایگزین کرد. بازی او چنان همگان را تحت‌تاثیر قرار داد که هیچ‌کس تصور نمی‌کرد او نیویورکی نباشد. فیلمنامه‌ی «گرگ وال‌استریت» را ترنس وینتر نوشته که به خاطرش نامزد اسکار شد. بازی مارگورابی به خوبی میان زن اغواگر و زنی با خلق و خوی بروکلینی‌اش ادغام شده است.

 

من تونیا (۲۰۱۷) | I Tonia

• کارگردان: کرگ گیلسپی

• IMDB: 7.5

در سال ۱۹۹۱ تونیا هاردینگ، اسکیت‌باز با استعداد، بدل به نخستین زن آمریکایی شد که در طول یک مسابقه، اکسل سه‌تایی را تکمیل ‌کند. در سال ۱۹۹۱ زمانی که همسر سابقش توطئه‌ای برای زخمی‌کردن نانسی کریگان، یکی از قهرمانان المپیک ترتیب داد، زن جوان را مجبور به کناره‌گیری از مسابقات قهرمانی ملی می‌کند، دنیای تونیا روی سرش خراب می‌شود. زندگی و میراث او لکه‌دار می‌شود و نام تونیا هاردینگ برای همیشه با یکی از بدنام‌ترین رسوایی‌های تاریخ ورزش همراه خواهد بود.

کرگ گیلسپی با لارس و دختر واقعی به دنیای اسکار شناخته شد ( نقشی که برای رایان گاسلینگ اولین نامزدی اسکارش را آورد). سپس بین تلویزیون و سینما در نوسان بود تا که با رابی من تونیا را ساخت. تهیه‌کننده فیلم نیز همسر او تام اکرلی بود. گرچه طی مدت زمان فشرده‌ای اسکیت روی یخ را تمرین کرد، رابی هیچ‌گاه موفق نشد اکسل سه‌تایی را انجام دهد، یا حتی دوتایی را. از آنجا که این ترفند را عده‌ی محدودی از اسکیت‌بازان قادر به انجامش هستند. تمام سکانس‌های اکسل سه‌تایی با جلوه‌های کامپیوتری انجام شد. الیسون جنی، بازیگر مقابل رابی در فیلم که با او نامزد اسکار شد و برخلاف رابی که به فرانسس مک‌دورماند باخت، او جایزه را از آن خود کرد، آن هم برای نقشی که هشت روز بیشتر وقت صرفش نکرده بود.

 

 روزی روزگاری در هالیوود ( ۲۰۱۹) | Once Upon a Time… in Hollywood

• کارگردان: کوئنتین تارانتینو

• IMDB: 7.6

قصه‌ی ریک دالتون، بازیگر کهنه‌کار وسترن تلویزیونی که حرفه‌اش با موج نوی فرهنگ آمریکایی و هیپی‌ها گره خورده یا باید دست از کار بکشد یا که به ایتالیا کوچ کند و وسترن اسپاگتی بسازد. ریک دالتون یک ویژگی منحصربه‌فرد دارد. او همسایه‌ی دیوار به دیوار رومن پولانسکی و همسرش شارون تیت است.

فیلم عظیم تارانتینو که هم خلاصه‌ی تاریخ پایان دهه‌ی شصت آمریکاست و هم جمع‌بندی سینمای او تا به اینجا. اینجا برخلاف تمام فیلم‌های پیشین او ما با یک کارگردان که شیفته‌ی یک نوع قالب خاص است( وسترن در جنگوی رهاشده و هشت بیزار، فیلم‌های جنگی در حرومزاده‌های بی‌آبرو و فیلم‌های رزمی در بیل را بکش) طرف نیستیم، اینجا دیگر چقدر فیلم دیده برای او مهم نیست. حتی دیالوگ‌ها در نسبت با فیلمهای پیشین کمتر پر باد و کرنا هستند. همه‌چیز در یک سطح آرام‌تر و فروتن‌تر به کار خودش ادامه می‌دهد. داستانی درباره‌ی هیچی، جز زندگی خود آدم‌ها و روابطشان با دیگران. ادای دین فیلمساز به فیلم محبوبش، ریو براووی هوارد هاکس، به خوبی دلنشین و دلچسب از کار درآمده است.

مارگورابی برای به تصویر کشیدن نقش شارون تیت کمک‌های زیادی از خواهر تیت دبرا دریافت کرد. او حتی جواهرات شارون را در فیلم استفاده کرد. گرچه دیالوگ خیلی کمی در فیلم دارد اما حضورش نقطه‌ی اتصال تمام عناصر و اشخاص درون فیلم از جهان صنعت سینما تا بیرون و مای تماشاگر را میسر کرده است. بازی او نمایش معصومیت و پاکی‌ست که قرار است به شنیع‌ترین و فاجعه‌بارترین حالت ممکن نابود شود. چیزی که تاریخ هالیوود را به قبل و بعد از خودش تقسیم می‌کند.

 

بمب خبری (۲۰۱۹) | Bombshell

• کارگردان: جی روچ

• IMDB: 6.8

هنگامی که گرچن کارلسون با شکایتی مبنی بر آزار و اذیت جنسی  به راجر آیلس، بنیانگذار فاکس نیوز، سیلی محکمی زد، هیچ‌کس نمی‌دانست چه اتفاقی خواهد افتاد. تصمیم او منجر به این شد که مگین کلی، خبرنگار فاکس نیوز نیز جلو بیاید و قصه‌ی خودش را تعریف کند. کم‌کم زنان دیگر نیز سکوت خود را شکستند.

ساخته‌ی جی روچ، کارگردان ملاقات با والدین و مجموعه فیلم‌های آستین پاورز با فیلمنامه‌ی چالرز راندولف که پیش از این برای فیلم بیگ شورت اسکار گرفته بود. اینجا نیز همچون فیلم ادام مک‌کی همه‌چیز براساس واقعیت جلو می‌رود و بیشتر از هرچیزی فیلم قصد دارد حقیقت را به ما نشان دهد (حتی بیشتر از قصه گفتن). گریم‌های سنگین نیکول کیدمن و شارلیز ترون در نقش‌های اصلی گواه چنین چیزی‌ست. درمقابل تمام این‌ها شخصیت مارگو رابی وجود دارد که شخصیت خیالی‌ست و از مجموعه‌ای آدم‌ها و قربانیان جنسی فاکس پدید آمده است. تعهد رابی به نقش و فیلم ستایش کارگردانش را در پی داشت: «او با وسواس وحشتانکی تمام صحنه‌هایش را بررسی می‌کرد. او یک حرفه‌ای تمام عیار بود که با قلب و روحی بزرگ توانایی‌های باورنکردنی خود را به نمایش می‌گذاشت»

 

جوخه‌ی انتحار (۲۰۲۱) | The Suicide Squad

• کارگردان: جیمز گان

• IMDB: 7.2

در ازای کاهش حکم زندانشان و درست مثل تیم ضد قهرمان در جوخه انتحار (۲۰۱۶)، گروه جدیدی از ابرانسان‌های بل ریو با آماندا والر، رئیس سرد گروه Task Force X، به توافق می‌رسند. این بار، گروه او متشکل از محکومان فوق‌العاده قدرتمند – هارلی کویین، بلاد اسپورت، پیس‌میکر، شاه کوسه، مرد پولکی، و رت‌کچر – وارد جزیره پرخطر کورتو مالتی در آمریکای جنوبی می‌شوند تا متفکر را پیدا کنند.

سفر جنون‌آمیز و فوق‌العاده بامزه‌ی جیمز گان در جایی فراتر از نگهبانان کهکشان یا هر فیلم قبلی. اینجا برخلاف نسخه‌ی قبلی فیلم در ۲۰۱۶ که شکست سختی خورد، کارگردان بیشتر سعی داشته تا از شخصیت‌های نه‌ چندان مشهور کمیک بوک بهره ببرد تا بیشتر به روح مجموعه‌ی اصلی نزدیک شود. مارگورابی در اینجا نیز مانند تمام کارهای دیگرش گروه فیلمبرداری را تحت تاثیر قرار داده است. صحنه‌ی فرار او از زندان بدون استفاده از بدل انجام شده. او در اینجا همان نقش فیلم صالی را دارد، هارلی کوئین معشوقه‌ی جوکر. اما برخلاف نسخه‌های پیشین گان مدل مو و رنگ آن را براساس نسخه‌های کمیک بوک و بازی بتمن ارکام سیتی را انتخاب کرده است. این سومین‌باری‌ست که رابی نقش هارلی کوئین را ایفا می‌کند و به گفته‌ی خودش همیشه این نقش را بازی خواهد کرد.

• بیشتر بخوانید
• نقد فیلم «بابیلون» Babylon | هالیوود رو به افول
• بهترین فیلم‌ های ۲۰۲۲ | از «آواتار۲: راه آب» تا «فیبلمن ‌ها»
• برترین‌های کالین فارل | ایرلندی در هالیوود

 

بابیلون (۲۰۲۲) | Babylon

• کارگردان: دیمن شزل

• IMDB: 7.3  

هالیوود در ۱۹۲۶؛ نلی لاروی در تلاش است تا اولین موقعیت خود را به عنوان یک بازیگر به دست آورد. مانی تورس می خواهد در صنعت کاری پیدا کند، به عقیده او فیلمسازی بهترین حرفه است. سیدنی پالمر نوازنده‌ی ترومپت جوانی‌ست که باید در هالیوود سفیدپوست‌ها زنده بماند. جک کنراد مرد شماره یک هالیوود است. زندگی و حرفه آنها در گرداب جاه طلبی‌ها، پیشرفت‌ها، ناامیدی‌ها، تغییر تکنولوژی و تماشاگران در هم تنیده می شود.

داستان شکوه ستارگان هالیوود، مهمانی‌های دیوانه‌واری که داخل هیچ توصیفی نمی‌گنجد و اگر هم بگنجد کسی باور نمی‌کند. با ستارگانی که به بزرگی فرعون بودند. و داستان افول آنها. فرا رسیدن صدا و کنار رفتن ارجحیت تصویر. فیلم شزل شاید از تمامی فیلم‎‌های این چندساله‌ی اخیر درباره‌ی هالیوود قدیم جاه‌طلب‌تر، عظیم‌تر و دیوانه‌تر به‌نظر برسد. حداقل روی ورق اینگونه به نظر می‌رسد. اینکه کارگردان موفق به انجام چنین پروژه‌ی سترگی شده یا نه مسئله‌ی دیگری است. فیلم که مراحل تولیدش با وقوع ویروس کووید مقارن شد موجب شد تا فیلمبرداری به تعویق بیافتد از یان بابت اما استون از پروژه کناه‌گیری کرد و مارگو رابی نقش او را از آن خود کرد. دختر فقیری که با هیچی به هالیوود می‌آید و بدل به یکی از ثروتمندترین ستاره‌های زمانه‌ی خویش می‌شود. در آغاز قرار بود همان‌طور که شخصیت برد پیت براساس زندگی جان گیلبرت نوشته شده شخصیت مارگورابی نیست براساس کلارا با بازیگر پرحاشیه‌ی دهه‌ی بیست باشد. اما با رفتن استون از پروژه کاراکتر او دستخوش تغییرات زیادی گشت و مجموعه‌ای از افراد مختلف را در بر گرفت.