دلیل این‌که بازی سام درخشانی در «پالتو شتری» انقدر به چشم آمده شخصیت‌پردازی بسیار خوب مهدی علی‌میرزایی است. فرید برخلاف کوهیار (با بازی بانیپال شومون) توانسته مرزی که واقعیت را از توهم جدا می‌کند مشخص کند و به قول پدرکوهیار (با بازی شاهرخ فروتنیان) یک پیله از بقیه جلوتر باشد. همین نگاه هم است که باعث می‌شود فرید بتواند به خوبی برنامه‌ریزی کند و از متوهم بودن کوهیار استفاده کند تا به سود کلانی برسد. فرید زرنگ است و این زرنگی را بیش از هر چیز مدیون واقع بینی بی‌رحمانه‌ای است که دارد.
فرید برخلاف کوهیار به ماهیت زندگی پی برده است. برنده‌ی واقعی در جهان امروز کسی است که بتواند از فرصت‌هایی که تقدیر پیش پایش می‌گذارد به خوبی استفاده کند. فرید با درک همین موضوع، همان کاری را می‌کند که هر فرد باهوشی انجام می‌دهد. از فرصتش استفاده می‌کند و وضعیت زندگی‌اش به طور کامل دگرگون می‌شود.
سام درخشانی در فیلم پالتو شتری درخشان است؛ او توانسته به خوبی نقش یک جوان آس‌و‌پاس اما باهوش را ایفا کند. فرید در مقابل هرکدام از شخصیت‌ها رفتار متفاوتی دارد. درخشانی موفق شده به خوبی این چندوجهی بودن شخصیت را در بازی‌اش نشان دهد. برای رسیدن به چنین کیفیتی در بازی، درخشانی از تمام ابزارهایی که یک بازیگر برای بازی در اختیار دارد به خوبی استفاده کرده است. از نگاهش برای انتقال هوش و شرارت، از زبان بدنش برای فریب دادن آدم‌های دور و برش (صحنه‌ای که دارد به کوهیار التماس می‌کند تا دست از سر از زندگی‌اش بردارد) و از صدایش برای القای احساسات متناقضی که باید بروز دهد (نوع حرف زدن او مقابل هر شخصیت به یک شکل است). با ایفای موفق این نقش جذاب و متفاوت سام درخشانی سرانجام توانست ارزش‌هایش را ثابت کند و نشان دهد چه بازیگر توانایی است.
