یادداشت‌های کوتاه منتقدان بر فیلم «مرد بازنده» محمد حسین مهدویان

فیلم مرد بازنده آخرین ساخته‌ی محمد حسین مهدویان است که در اولین روز چهلمین جشنواره فیلم فجر برای منتقدان و اصحاب رسانه در خانه‌ی جشنواره به نمایش درآمد. این فیلم که یکی از پر سر و صداترین فیلم‌های جشنواره فجر ۱۴۰۰ است با نقدهای گوناگون و متفاوتی رو‌به‌رو شد. در ادامه‌ یادداشت‌ها و نقدهای کوتاه چند منتقد را که بر این فیلم نوشته شده است را مرور می کنیم.

 

  • نویسنده: مازیار وکیلی

فیلم سینمایی «مرد بازنده» متفاوت‌ترین فیلم مهدویان تا به امروز است. فیلمی پلیسی و سرد که بیشتر از آن‌که مهدویان وسترن‌سازِ دل‌بسته سینمای آمریکا را به یاد ما بی‌آورد، یادآور فیلم‌های ژان پیر ملویل فقید است. احمد خسروی، قهرمان فیلم، تفاوت‌های زیادی با قهرمانان پیشین آثار مهدویان، از جمله کمال در ماجرای نیم روز و موسی در لاتاری دارد. مردی عبوس و تلخ‌اندیش که زندگی شخصی آشفته‌ای دارد و بر بازنده بودن خودش آگاه است. اما به سبک مردان قدیم کارش را انجام می‌دهد چون شکست به هر‌حال بهتر از بی‌عملی است. درباره‌ی زیرمتن سیاسی فیلم، تفسیر و تاویل‌های زیادی خواهد شد و بسیاری به دنبال رمزگشایی شخصیت‌ها و پیشینه‌ی آن‌ها خواهند رفت. اما این شکل مواجهه با فیلم غلط است. چرا که هم ابهام خوشایندی که فیلم را چند وجهی کرده است خراب می‌شود و هم جهان پیچیده‌ی فیلم را به خواسته‌های سطحی و جناحی گروه‌های سیاسی تقلیل می‌دهد.

 

  • نویسنده: حسین جوانی

مرد بازنده با معرفی هوشمندانه‌ی شخصیت اصلی و موقعیت جنایی پیچیده‌ای که در مقابلش قرار گرفته آغازی امیدوار کننده دارد. اما هر چه به جلو می‌رویم همه چیز ساده و توخالی می‌شود. گره‌های داستانی قابل پیش‌بینی و رفتار شخصیت‌های فرعی کلیشه‌ای و تکراری‌ست. فیلم حتی در برانگیختن هیجان پیگیری پرونده‌ای جنایی که برملا کننده‌ی فسادی اقتصادی است ناتوان عمل می‌کند و بیمناک از برداشت‌های سیاسی همه چیز را به اشاره برگزار کرده است. برگ برنده‌ی مرد بازنده استفاده از جواد عزتی در نقشی است که چندان تناسبی با فیلم ندارد اما همین نامناسب بودن بیننده را به همراهی با فیلمی کُند و خسته کننده ترغیب می‌کند.

 

  • نویسنده: آراد فرشچی

مرد بازنده، نئونوآر پلیسی خوب و بازگشت نسبتاً قابل توجه مهدویان است به فرم و ژانر مورد علاقه‌اش. فیلم یک جواد عزتی خوب دارد که در نقش احمد خسروی، پلیس ۶۰ ساله‌ای که می‌خواهد با قواعد خودش زندگی کند، می‌درخشد و تعدادی بازیگر مکمل و فرعی قابل قبول. کار هادی بهروز( فیلم‌بردار ثابت آثار مهدویان) قابل ستایش است. فیلم از نظر فضای بصری با آن باران‌های شدیدش بیننده را به یاد هفت(دیوید فینچر) می‌اندازد. مرد بازنده داستان پلیسی خوبی دارد اما برخی از صحنه‌ها و شخصیت‌ها اضافه هستند و زمان طولانی فیلم، با وجود اینکه خسته کننده نیست، به کلیت فیلم آسیب می‌زند. اما در نهایت ریتم خوب فیلم آن را سر پا نگه می‌دارد.

 

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.