نقد فیلم سینمایی «برف آخر» | قاب‌هایی چنان ماندگار
نویسنده: آراد فرشچی
بازیگران فیلم «برف آخر»
امین حیایی، لادن مستوفی، مجید صالحی، نوشین مسعودیان، امیر مشهدی عباس و محمدصادق ملک
موضوع فیلم «برف آخر»
داستان فیلم برف آخر روایت دامپزشکی است در یک شهر کوچک در نزدیکی کوهستان‌های برف‌گیر. فیلم داستان روزمرگی‌های اوست و اتفاقی که سبب آشنایی او با رعنا، یک فعال محیط زیست که برای کنترل وضعیت گرگ‌ها به آنجا آمده است، می‌شود.
- بیشتر بخوانید:
- پیش بینی نامزدها و برندگان جشنواره فجر ۱۴۰۰ و معرفی کامل فیلم‌های جشنواره
- تصاویر بازیگران و عوامل فیلم «برف آخر» در جشنواره فیلم فجر + تصاویر نشست خبری فیلم
- گزارش ویدیویی از سومین روز چهلمین جشنواره فیلم فجر | با حضور بازیگران و عوامل فیلم «برف آخر»
نقد فیلم «برف آخر»
فیلم سینمایی «برف آخر» به کارگردانی امیرحسین عسگری، یکی از فیلم‌های جشنواره فجر ۱۴۰۰ است و داستان دامپزشکی به نام یوسف (امین حیایی) را روایت می‌کند که در روستا کار می‌کند. ماجراهای فیلم از جایی آغاز می‌شوند که مردم روستا به دنبال دختر جلیل می‌گردند که جلیل (مجید صالحی) فکر می‌کند گم شده و گرگ‌هایی که سازمان محیط زیست به کمک رعنا مدنی (لادن مستوفی) در طبیعت رها کرده‌اند به او حمله کرده‌اند. فیلم در فضای بصری به شدت تحت تاثیر آثار عباس کیارستمی و نوری بیلگه جیلان است و این موضوع در صحنه‌هایی با تک درخت و ورود ماشین به پلان قابل مشاهده است. امیر حسین عسگری اما فقط به ادای دین به دو استاد فیلم‌سازی بسنده نکرده است و سعی کرده تا فیلم خودش را بسازد و در نیمه‌ی اول فیلم هم موفق شده تا داستان را به خوبی تعریف کند، شخصیت بسازد و قدرتش را در فضاسازی نشان دهد.
اما در نیمه‌ی دوم فیلم دچار چند سکته می‌شود. مهم‌ترین ایراد فیلم دیالوگ‌نویسی‌های آن است که در نیمه‌ی دوم فیلم بیشتر به چشم می‌آید، خصوصا در صحنه‌ای از فیلم که یوسف و رعنا در کانکس با هم صحبت می‌کنند و یوسف ماجرای جداییش را تعریف می‌کند. فیلم ریتم کندی دارد و از این ریتم برای فضاسازی و ساختن محیط و شخصیت‌ها استفاده می‌کند.
در مجموع برف آخر فیلم نسبتا آرامی است اما فیلم در یک سوم پایانی دچار اضافه‌گویی می‌شود و انگار نویسنده چند ایده برای پایان فیلم داشته که تمامی آن‌ها را پشت‌سرهم ردیف کرده و در فیلم آورده است. هیچ کدام از این پایان‌های احتمالی بد نیستند اما بدون شک مخاطب را خسته می‌کنند. به نظر می‌رسد داشتن امکانات باعث شده تا بیشتر فیلم‌سازان این دوره از جشنواره بیش از ظرفیت فیلم‌هایشان را کش بدهند و این موضوع می‌تواند خصوصا فیلم‌هایی که ظرفیت دراماتیک زیادی ندارد را نابود کند و آن‌ها را برای مخاطب بی‌تاثیر سازد.
برف آخر یک امین حیایی خوب دارد که در ادامه‌ی مسیر شعله‌ور و درخونگاه تواناییش را در نقشی جدی و آرام به رخ می‌کشد و یک مجید صالحی قابل توجه که حیف است برای نقش‌های جدی که بعد از استراحت مطلق عبدالرضا کاهانی بازی کرده به او توجهی نشود. فیلم با وجود اینکه در دیالوگ‌نویسی ضعف دارد اما خوشبختانه فیلم اکت‌ها و حالت چهره‌هاست و بازیگرانش به خوبی از پس ایفا نقش‌هایشان برآمده‌اند. امیر حسین عسگری و فیلم‌بردار فیلمش آرمان فیاض را باید به خاطر توانایی‌هایش در اجرای قابل توجه پلان‌های این فیلم و کیفیت بصری آن به شدت جدی گرفت.
