نویسنده: آراد فرشچی
سریال پوکر فیس داستان یک پیش خدمت به اسم چالی کیل (با بازی ناتاشا لیون) را روایت می‌کند که مدتی در کازینویی در شهر لاس‌‌وگاس کار می‌کرده و حالا بنا به دلایلی مجبور به فرار از این شهر می‌شود و در طول سفرش در مکان‌های متفاوتی در آمریکا با کمک قابلیتی درونی که برای تشخیص دروغ دارد پروند‌ه‌ی قتل‌های متفاوتی را حل می‌کند آن هم در حالی که صاحب اصلی کازینو به دنبال اوست. سریال را رایان جانسون به وجود آورده که در سال‌های اخیر دو بار برای فیلم‌نامه‌هایی که برای «چاقوکشی» و «پیاز شیشه‌ای: یک چاقوکشی اسرارآمیز» نوشته به ترتیب نامزد اسکار بهترین فیلمنامه‌ی اورجینال و بهترین فیلمنامه‌ی اقتباسی شده است و با کارگردانی این دو فیلم و همچنین قسمت هشتم حماسه‌ی اسکای‌واکر، جنگ ستارگان: آخرین جدای که طرفداران این مجموعه را به دو گروه طرفداران و متنفران صفر و صدی تقسیم کرد و فیلم علمی/تخیلیِ سفر در زمانی لوپر به کارگردانی شناخته شده در سینما تبدیل شده است.
جانسون البته در جهان تلویزیون هم کارگردان شناخته شده‌ای است و سه قسمت از سریال برکینگ بد، از جمله دو قسمت معروف مگس و اوزیماندیاس را کارگردانی کرده است. پوکرفیس اما اولین تجربه‌ی او به‌عنوان پدیده‌آورنده در تلویزیون است و او فقط در نوشتن دو قسمت و کارگردانی سه قسمت نقش داشته است. پوکرفیس از فرمول ماجرای جنایی به شکل هفتگی پیروی می‌کند. در طول فصل در عین پیش بردن ماجرای فرار چارلی، در هر قسمت او را با شخصیت‌ها و ماجراهای جدید روبرو می‌کند با الهام از سریال معروف کلمبو (در پیش از انقلاب این سریال به اسم ستوان کلمبو از تلویزیون ملی ایران پخش شد و به محبوبیت قابل توجهی دست پیدا کرد) ساخته شده است. در ابتدای هر قسمت بیننده ابتدا با بخشی از داستان مواجه می‌شود که چارلی در آن یا حضور ندارد و یا دیده نمی‌شود و در انتهای این بخش قتلی اتفاق می‌افتد و سپس با یک فلاش-بک مخاطب با چارلی همراه می‌شود و او را مشاهده می‌کند که با کمک قابلیت عجیبش و با کمک یک همراه قاتل یا قاتلین را پیدا می‌کند.
- بیشتر بخوانید
- IMDB Poker Face: 7.9
- نقد فیلم «یک صبح خوب» One Fine Morning | در ستایش لحظات
- نقد فیلم «بابیلون» Babylon | هالیوود رو به افول
- نقد فیلم «استخر بی نهایت» Infinity Pool | وحشت از خویشتن
پوکر فیس به جز اینکه متکی به یک فیلمنامه‌ی جذاب، ماجرای پیچیده‌ی یک قتل و دیالوگ‌های پینگ پونگی نیش و کنایه‌دار است بدون حضور یک تیم بازیگری خوب و یک بازیگر محوری عجیب و غریب که مخاطب را به خودش جذب کند و در طول این ده قسمت با خود همراه کند به یک سریال خسته‌کننده تبدیل می‌شد. به جز حضور درخشان ناتاشان لیون که به‌عنوان پدیدآورنده، نویسنده و بازیگر اصلی سریال عروسک روسی شناخته می‌شود، بخشی از تیم بازیگری سریال را بازیگران معروفی چون آدریان برودی، بنجامین برت، سایمون هلبرگ (بازیگر نقش هاوارد والوویتز در سریال تئوری بیگ بنگ)، نیک نولتی، چری جونز، لوییز گازمن (که به تازگی در سریال معروف ونزدی نقش پدر شخصیت اصلی سریال را بازی کرده است)، جوزف گوردون-لویت (که قبلا در فیلم لوپر رایان جانسون در کنار بروس ویلیس بازی کرده بود) و ران پرلمن تشکیل داده‌اند که بیشترشان تنها در یک قسمت سریال حضور دارند.
اما استفاده از همین بازیگران معروف برای نقش‌های مکمل باعث شده تا حضورشان در کنار شخصیت عجیب و نسبتا غیراجتماعی چارلی موقعیت‌های جالب و گاه بامزه‌ای را به وجود بیاورد که تماشای آن‌ها برای مخاطبانی که از فرمول حالا کلیشه‌ای ماجرای جنایی هفته خسته شده‌اند و فکر می‌کنند که دوران این کلیشه با پایان سریال‌هایی مانند نظم و قانون یا ان‌سی‌آی‌اس و اسپین‌آف‌های متعدد آن‌ها به پایان می‌رسد بدون شک جذاب خواهد بود و نشان می‌دهد که کلیشه‌های چند ده ساله هم می‌توانند در دست نویسندگان درست همچنان تبدیل به فیلم‌ها و سریال‌های جذاب و خلاقانه‌ای شوند که هم از نظر کیفی قابل توجه‌اند و هم می‌توانند مخاطبان زیادی را به خود جذب کنند.
اساسا حضور نویسندگان و کارگردانان خلاقی رایان جانسون در مدیوم سریال‌سازی شاید در سالیان قبل چندان ممکن نبود، در ده سال گذشته تلوزیون از مسیری برای رسیدن به ساخت فیلم بلند و حضور در سینما به یک مدیوم کاملا مستقل و محترم تبدیل شده است و حتی به نظر می‌رسد مخاطبان گسترده‌تر و سخت‌گیرتری را نسبت به سینما خود جذب و راضی کند. این اتفاق بدون حضور این افراد خلاق و بازیگران معروف و البته اطمینان تهیه‌کنندگان و مدیران استودیوها به آن‌ها برای گفتن داستان‌هایشان امکان‌پذیر نبود و سریال پوکرفیس نیز می‌تواند به یکی از همین سریال‌های مهم تبدیل شود، البته که باید منتظر ماند و دید سازندگان سریال برای فصل یا فصل‌های بعدی آن چه برنامه‌ای دارند.
