فیلم های مهمی که تارانتینو دوست ندارد

نویسنده: امین نور

  کارگردان مشهور و سینه‌فیل بحث‌برانگیز، وقتی صحبت از نظرش درخصوص فیلم‌ها به‌ میان بیاید، رک و پوست‌کنده حرفش را می‌زند. این‌ها فیلم‌هایی است که تارانتینو دوست نداشته است. چه از او خوشتان بیاید چه بدتان بیاید، دستاورد سی‌ساله‌ی تارانتینو در عرصه‌ی سینما چشمگیر است. نه‌تنها کارگردان «سگدونی» یک مولف شناخته‌شده است، سه‌ نامزدی بهترین کارگردان و دوبار تصاحب جایزه‌ی اسکار بخاطر فیلمنامه‌ی «پالپ فیکشن» و «جنگوی آزادشده» او همچنین سواد دایره‌المعارف‌واری در مورد فیلم‌ها دارد.

کارگردان «سگدونی» پیش از آنکه بدل به ستاره‌ی راک سینما شود، کارش را در مغازه‌ی کرایه‌فیلم ویدئوآرشیو در ساحل منهتن لس‌آنجلس آغاز کرد. حالا سال‌ها پس از بسته‌شدن مغازه در زیرزمین خانه‌ی تارانتینو به‌همراه دوست قدیمی و همکارش، راجر اوری، پادکستی با این موضوع درست کرده است. در همان دورانی که باید نوارهای وی‌اچ‌اس را مرتب می‌کرد بود که دندان انتقادی تارنتینو نسبت به فیلم‌ها رشد کرد. آن هم در مغازه‌ای که کلکسیونی از انواع فیلم‌ها را کنارهم آورده بود، از آثار سیاه‌وسفید تا فیلم‌های تلویزیونی علمی‌تخیلی.

هنرمندی که به‌ کش‌رفتن از فیلم‌های دیگر مشهور است (یا ستایشگر این نوع از فیلم‌هاست بستگی به نگاهتان دارد) از فیلم‌های بلکسپلوتیشن در «جکی براون» تا فیلم‌های سامورایی در دوگانه‌ی «بیل را بکش». از این‌رو فیلم‌های محبوب کارگردان به‌خوبی ثبت و ضبط شده است. پیش از این ایندی وایر در مطلبی فیلم‌های محبوب او از «موجود» جان کارپنتر تا «ترکیدن» برایان دی‌پالما را فهرست کرد.

فیلم‌هایی که او دوست ندارد هم نظر مخاطب را به خودش جلب می‌کند. در طول این سال‌ها، سینه‌فیل ما نظرهای رادیکال و جنجال‌آفرینی راجع‌به برخی از فیلم‌ها و کارگردان‌ها داده است؛ از جمله نسبت به چهره‌های سرشناسی همچون جان فورد (تارانتینو وسترن‌های او را زیادی تحویل‌گرفته‌شده می‌داند) و استنلی کوبریک ( تارانتینو او را به دلیل نحوه‌ی نمایش خشونت در فیلم‌هایش متظاهر خوانده بود). او بیشتر سعی دارد درمورد سینما به‌صورت کلی صحبت کند، پس انتخاب عنوان برای او دشوار است. اما اگر هم نام ببرد، نویسنده‌ی «گمانه‌زنی‌های سینمایی» هرچی دلش بخواهد درباره‌ی فیلم می‌گوید.

لیست حاضر که از مصاحبه‌ها و گزارش‌های متفرقه در طول سالیان انجام شده، چهارده فیلمی که کارگردان-نویسنده‌ی ما پیشنهاد نمی‌کند را شامل می‌شود. چه خود فیلم‌ها دلیلی بر بودنشان است یا که فضای پیرامونی که نمایش آنها را فرا گرفته است. در این لیست بیش از همه به دنباله‌ها و چندتایی که تارانتینو به‌طورکلی از آنها بدش نیامده اشاره شده است. قابل ذکر است که این لیست ترتیب خاصی ندارد.

• بیشتر بخوانید
• معرفی فیلم ‌هایی با محوریت معلولان | داشتن یا نداشتن؛ مسأله زیست است
• بهترین فیلم‌ های ۲۰۲۲ | از «بتمن» تا «همه چیز همه جا به یکباره»

 

تویین پیکس: آتش با من گام برمی‌دارد ۱۹۹۲ | Twin Peaks: Fire Walk with Me

• کارگردان: دیوید لینچ

• IMDB : 7.2

طی گفت‌وگویی که سال ۱۹۹۲ با ال‌ای ویکلی انجام داد، تارانتینو درباره‌ی ایجاد تعادلی میان روابط استودیویی صحبت کرد. او از صمیمی‌شدن با کمپانی‌های بزرگ هشدار داد، اضافه کرد: «اگر قرار باشد فقط به ساخت فیلم‌های هنری بپردازید و فقط با بودجه‌ی کم فیلم بسازید، نتیجه‌ی آن حرف‌زدن با خود می‌شود. دلم نمی‌خواهد پشت سر کسی حرف بزنم اما پس از تماشای «تویین پیکس آتش با من گام برمی‌دارد» در فستیوال کن به ‌نظرم دیوید چنان در خودش غرق شده است که اصلا دلم نمی‌خواهد فیلم دیگری از او ببینم، مگر شرایطش تغییر کند. من بسیار عاشق کارهای او بودم.»

 

 قاتلین بالفطره ۱۹۹۴ | Natural Born Killers 

• کارگردان: الیور استون

• IMDB : 7.2

گرچه فیلمنامه‌ی قاتلین بالفطره‌ی الیور استون را خود تارانتینو نوشته است (خصومت بدنامی که احساسات بدی را در چند جهت بر جای گذاشت)، اما او هنوز نتوانسته فیلم را از ابتدا تا انتها تماشا کند. فیلمنامه‌نویس اصلی از اینکه استون اساساً داستانش را اشتباه فهمیده و بخش‌هایی را بازنویسی کرده، ابراز تاسف کرد که شخصیت‌های داستان اصلی را برای او غیرقابل‌باور کرده است.

او در مصاحبه‌ای با پادکست مومنت در ۲۰۲۱ می‌گوید: «یکی از چیزهایی که آن فیلمنامه با خودش داشت این بود که همه‌چیز جوری که باید فیلمبرداری می‌شد، نوشته شده است. اما استون به خودش زحمت نداد تا نصف آن را بخواند چراکه همه‌چیز برایش حی و حاضر بود.»

 

 جیغ ۱۹۹۶ | Scream 

• کارگردان: وس کریون

• IMDB : 7.4

اثر وحشتانک و اسلشر وس کریون در سال ۱۹۹۶ به‌عنوان یکی از بهترین فیلم‌های ترسناک شناخته می‌شود. اما با این‌حال به‌زعم تارانتینو این فیلم کلاسیک‌شده با بازی نیو کمپل، کورتنی کاکس و دیوید آرکوئت می‌توانست بهتر باشد. او در مصاحبه‌ای با والچر در سال ۲۰۱۵ می‌گوید :« کارگردانی کریون را اصلا دوست نداشتم. کارگردانی او مثل زنجیر آهنینی بود که به پای فیلم قفل شده و اجازه‌ اوج دادن و پروازکردن را به آن نمی‌دهد.»

 

شهر ۲۰۱۰ | The Town 

• کارگردان: بن افلک

• IMDB : 7.5

تریلر جنایی بنافلک در سال ۲۰۱۰، گرچه تارانتینو تاکید دارد که فیلم را دوست داشته وارد این فهرست شده است. اما در همان مصاحبه‌ی ۲۰۱۵ والچر که اشاره شد، کارگردان مشکل به‌خصوص خود را با انتخاب بازیگر احمقانه‌اش «مبارز» انتخاب بازیگران فوق‌العاده‌ای دارد. به‌طورمثال من خیلی از فیلم «شهر» خوشم آمد؛ چراکه فیلم جنایی خوبی است اما اگر کنار «مبارز» قرارش بدیم به‌دردنخور می‌شود چون تمام بازیگران «شهر» خوشگل هستند. تنها کسی‌که بازی خوبی داشته بن‌افلک است، همچنین او بسیار خوب لهجه‌ی بوستونی رو ادا می‌کند. اما باقی خلافکارها همه بچه خوشگل هستند. کارمند خیلی زیباست… جرمی رنر از باقی بهتر است اما اگر بعدش به «مبارز» و آن سه خواهر نگاه بیاندازید، آنها محشرند. وقتی به انتخاب بازیگران دیوید او راسل نگاه می‌کنید و بعد هم بازیگرانی که بن‌افلک را می‌بینید، اصلا این دو قابل مقایسه نیستند.

 

تنت ۲۰۲۰ | Tenet 

• کارگردان: کریستوفر نولان

• IMDB : 7.3

مایک مک هیل منتقد ایندی‌وایر تریلر علمی تخیلی کریستوفر نولان با موضوع سفر در زمان را «ناامیدکننده و بی‌مزه» نامید. اگرچه تارانتینو به چنین صراحتی نظر خود را بیان نکرد اما در حین پادکستی که در ۲۰۲۰ برگزار شد در مورد اثر اخیر کریس نولان خودش را سردرگم دید. وی با خنده گفت: « باید فیلم را دوباره ببینم.»

 

درجه ۱۹۸۱

بیل موری شاید یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های کمدی و پولساز دهه‌ی هشتاد و نود باشد اما حداقل یکی از تماشاگران فیلم‌هایش از کار او چندان راضی نبوده است. در کتاب گمانه‌زمانی‌های سینمایی، تارانتینو از به ستوه آمدن از فیلم‌های حال‌خوب‌کن موری در دهه‌ی هشتاد شکایت می‌کند. «حتما تمام شخصیت‌های پیچیده قابل همذات‌پنداری نیستند. آدم‌های جالب همیشه دوست‌داشتنی نیستند اما در هالیوود دهه‌ی هشتاد، محبوبیت همه‌چیز بود.» او در ادامه می‌گوید« اگر فیلمتان درمورد یک آدم عوضی بود باید آن آدم عوضی از کارهای خودش پشیمان می‌شد و طی بیست‌دقیقه‌ی پایانی به راه راست هدایت می‌گردید. برای مثال اکثر شخصیت‌های بیل موری.»

تارانتینو به سه فیلم او از جمله «درجه» ایوان رایتمن اشاره می‌کند. چگونه مورای در درجه از یک آدم جعلق که حقش است تا کتک مفصلی از سرهنگ وارن اوتس نوش جان کند، بدل به فرد بسیج‌دهنده‌ی سربازان و مغز فکری پشت عملیات در خاک دشمن می‌شود؟ این درباره‌ی یکی از فیلم‌های باحال این دوره است.

 

پول‌پرست ۱۹۸۸ | Scrooged

• کارگردان: ریچارد دانر

• IMDB : 6.9

درادامه‌ی انتقادش از شمایل فیلم‌های بیل موری در دهه‌ی هشتاد، تارانتینو در «گمانه‌زنی‌های سینمایی» اظهار دارد: «منتقدان همیشه بیل موری را به چوی چیس ترجیح می‌دادند. با این‌حال در اغلب موارد، چیس همان آدم عوضی بذله‌گو و تیکه‌انداز که در اول فیلم می‌بینیم باقی می‌ماند. اگر هم تغییری داشته باشد، این بدل به هدف اصلی فیلم همچون موری در «پول‌پرست» یا «روز گراندهاگ» نمی‌شود.»

 

 روز گراندهاگ ۱۹۹۳ | Groundhog Day

• کارگردان: هارولد رامیس

• IMDB : 8.1

تارانتینو نظرش درمورد موری را در «گمانه‌زنی‌های سینمایی» با این گفته به پایان می‌رساند: «مسلما وقتی احساسات دیگران برایتان اهمیتی نداشته باشد، حس شوخ‌طبعی شما را افزایش می‌دهد. اما این نیاز همیشگی کاراکترهای بیل مورای برای آمرزش و بهترشدن باب میل من نبوده است. آره شاید با این کارش می‌توانست مهر اندی مکداول را برای خودش بخرد اما کسی بیل مورای بی‌کنایه را ترجیح می‌دهد؟»

 

 بازی‌های گرسنگی (هانگر گیمز) ۲۰۱۲ | The Hunger Games 

• کارگردان: گری راس

• IMDB : 7.2

مشهور است که تریلر دیستوپیایی کینجی فوکاساکو «بتل رویال» در لیست‌های مختلفی به‌عنوان یکی از فیلم‌های تمام عمر تارانتینو شناخته می‌شود. پس بدیهی است که نسبت به تولید و بازسازی آمریکایی‌اش «هانگر گیمز» اعلام موضع کند. در سال ۲۰۲۲ با حضور در برنامه‌ی شوی جیمی کمل لایو! توضیح داد: «من طرفدار پروپاقرص فیلم ژاپنی «بتل رویال» هستم. هانگر گیمز عملا داستان را از این فیلم کپی کرده؛ اینکه بتواند «بتل رویال» را کارگردانی کند باید عالی باشد.»

 

 هالووین ۲ ۱۹۸۱ | Halloween II 

• کارگردان: ریک رزنتال

• IMDB : 5.1

در مصاحبه با کانسکوئنس اف ساوندز در سال ۲۰۱۹ از دنباله‌های هالووین جان کارپنتر انتقاد کرد: «تمام دنباله‌های آن افتضاح هستند و همچون میوه‌ای از درختی سمی می‌مانند، چون لوری خواهر مایکل نیست.» با اشاره به برملا شدن رابطه‌ی فامیلی میان لوری و مایکل در «هالووین ۲» تارانتینو می‌گوید: «این حرکت مزخرفی بود. اینکه چرا مایکل به هادونفیلد می‌رود باید دلیل خیلی ترسناک‌تری داشته باشه و آنها با این‌کار فقط خواستند یک ایده‌ی کشکی دربیاورند تا بتوانند قسمت دوم را منطقی کنند.»

 

 جهان سینمایی مارول (۲۰۰۸ تا به حال)

با پیوستن به مارتین اسکورسیزی برای نجات سینما، تارانتینو اخیرا مارول را دلیل مرگ ( نمادین) ستاره‌های سینما دانست. طی گفت‌وگویی که در پادکست «دوتا خرس، یک غار» شکل گرفت وی در این باره گفت: « بخش عمده‌ای از مارول‌شدن کل هالیوود این سات که تمام بازیگرانی که از طریق ایفای نقش ابرقهرمانها مشهور می‌شوند، نمی‌توانند بدل به ستاره شوند. چون خود شخصیت کاپیتان آمریکا در یانجا ستاره است. یا تور ستاره‌ی اصلی است. من اولین نفری نیستم که این نکته را گوشزد کند. هزاران بار گفته شده است اما در حقیقت این شخصیت‌های کمیک‌بوک‌ها هستند که ستار‌ی اصلی‌اند.»

درباره‌ی جهان سینمایی ماورل نیز گفته بود: « من آنها را دوست ندارم؛ نه ندارم. از آنها متنفر هم نیستم، می‌دونی؟ اما عاشقشان هم نیستم. من خودم در بچگی کمیک‌بوک جمع می‌کردم. نقطه‌نظر دیگری که وجود دارد این است که اگر این فیلم‌ها در بیست‌سالگی من بیرون می‌آمدند من قطعا خوشحال می‌شدم و عاشق این فیلم‌ها می‌شدم. اما تنها فیلم‌هایی که اجازه‌ی ساخت داشته باشند هم نبودند. درکنار آثار دیگر سینمایی ساخته می‌شدند. اما الان من تقریبا شصت سالم است پس نه. نمی‌توان هیجانی درباره‌شان داشته باشم.»

 

جنگ ستارگان: قسمت هفتم – نیرو برمی‌خیزد ۲۰۱۵ | Star Wars: The Force Awakens 

• کارگردان: جی جی آبرامز

• IMDB : 7.8

احتمال زیادی وجود دارند که تارانتینو هنوز «نیرو برمی‌خیزد» را ندیده باشد و آن هم دلیل خوبی دارد. نخست اینکه او بیشتر هوادار «استار ترک» است. دوم اینکه پس از تسخیر سینماهای نمایش دهنده‌ی «هشت‌ منفور» توسط دیزنی در ۲۰۱۵ او وارد دعوایی با آنها و فیلم آبرامز شد. تارانتینو در نشستی با برنامه‌ی رادیویی هوارد استرن درمورد اقدام زشت استودیو در تصاحب سینمای سینه‌راما دوم برای نمایش «جنگ ستارگان» انتقاد کرد: «آنها بزرگ‌ترین فیلم جهان رو دارند. اما از خیر یک سینما نمی‌توانند بگذرند؛ کار کینه‌توزانه‌ای‌ست. همچنین اخاذی نیز به حساب می‌اید چراکه آنها عملا ارکلایت را تهدید به این کار کردند.»

 

 ماتریکس: بارگذاری مجدد ۲۰۰۳ | The Matrix Reloaded

• کارگردان: واچوفسکی‌ها

• IMDB : 7.2

کمتر کسی پیدا می‌شود که ماتریکس برادران واچوفسکی را به‌عنوان یکی از بهترین فیلم‌های علمی‌-تخیلی که تابه‌حال شده قبول نداشته باشد. اما برای تارانتینو دنباله‌ی آن بارگذاری مجدد و انقلاب‌ها کم‌تر متقاعدکننده بودند. تارانتینو در مصاحبه‌ای از رقابت ماتریکس بارگذاری مجدد با قسمت اول «بیل را بکش» در گیشه به والچر گفت: «مثل شمشیر داموکلس (تهدیدی پایدار) بالای سر ما قرار داشت. من روز افتتاحیه‌ی فیلم آن را در سالن سینمای چاینیز دیدم. وقتی از سینما بیرون رفتم آهنگ (اس. کارتر) جی زی را زمزمه می‌کردم. با خودم گفتم برای چی اصلا نگران این بودم؟!»

 

 انقلاب‌های ماتریکس ۲۰۰۳ | The Matrix Revolutions

• کارگردان: واچوفسکی‌ها

• IMDB :6.7

طی مصاحبه‌ای با اسکای موویز در سال ۲۰۰۹ تارانتینو ۲۰ فیلم محبوبش از زمانی‌که شروع به فیلمسازی کرده را لیست کرد و دلیل پایین بودن رتبه‌ی ماتریکس را دنباله‌های آن، ماتریکس بارگذاری مجدد و «انقلابهای ماتریکس» دانست. ( فیلم، به تریتب حروف الفبا در رتبه‌ی چهاردهم قرار گرفته بود) به گفته‌ی تارانتینو « زمانی وجود داشت که من ماتریکس را دومین فیلم پس از بتل رویال می‌گذاشتم. اما این پیش از آن بود که ماتریکس دو و سه بیایند و کل اسطوره را برای من خراب کنند. اما گرچه توی ذوق من خورد و ارزش اولی را برای من بسیار پایین آورد اما باعث نشد تا کاملا حذف شود.»

 

منبع: ایندی‌وایر