نویسنده: آراد فرشچی
امیر جعفری متولد ۱۰ شهریور ماه ۱۳۵۳ در تهران و از بازیگران معروف تئاتر، سینما و تلویزیون است که هر چند در سینما عمدتا به خاطر نقش‌های کمدی که بازی کرده معروف و محبوب شده است اما از آن دست بازیگرانی است که چه در صحنه تئاتر و چه بر روی پرده نقره‌ای و قاب تلویزیون می‌تواند نقش‌های جدی و کمدی را به خوبی بازی کند.
به بهانه اکران فیلم گشت ارشاد ۳ و بازی نسبتا قابل توجه او در این قسمت، که به نسبت دو قسمت سری قبلی بسیار ضعیف‌تر عمل کرده است، بد نیست که نگاهی داشته باشیم به بازی‌های خوب او در این چند سال، طبیعتا به دلیل در دسترس نبودن بسیاری از تئاترهایی که او در آن‌ها بازی کرده از معرفی آن‌ها صرف نظر شده اما می‌توان برخی از آن‌ها را مانند شکلک در پلتفرم‌های مختلف تماشا کرد.
حضور امیر جعفری در سینما
گشت ارشاد ۳ (۱۴۰۰)
کارگردان: سعید سهیلی
شاید شما با نظر نگارنده این متن چندان موافق نباشید اما «گشت ارشاد » فیلم خیلی بد و بی‌مزه‌ای است که از هر چند شوخی فیلم تنها یکی از آن‌ها می‌تواند مخاطبش را بخنداند اما تنها دلیلی که باعث می‌شود تا حتی منی که از فیلم خوشم نیامده است آن را تا انتها تحمل کنم بازی امیر جعفری است.
بازی جعفری در این فیلم ترکیبی از شخصیت‌های او در فیلم‌های مکس (سردسته گروه فشار) و چهار انگشت (مذهبی اما در باطن ریاکار) است و او به خوبی توانسته این تیپ‌ها را در این فیلم نیز تکرار کند. در واقع سکانس‌هایی که او در فیلم حضور دارد چند پله بالاتر از بقیه سکانس‌ها هستند و بیشتر شوخی‌های او (چه فیزیکی و چه کلامی) به خوبی می‌خندانند، توانایی جعفری در بازی اغراق آمیز و کنترل او بر صورتش تنها نکته مثبت فیلمی است که به هیچ وجه طرفداران گشت ارشاد ۱ را (از جمله نگارنده) راضی نمی‌کند. در فیلمی که هیچ یک از بازیگران اصلی درست بازی نمی‌کنند حضور امیر جعفری در تیم بازیگران نعمتی است و ای‌کاش سعید سعیلی از او بیشتر در فیلمش استفاده می‌کرد.
زاپاس (۱۳۹۴)
کارگردان: برزو نیک‌نژاد
حاصل همکاری امیر جعفری با یکی از معروف‌ترین کارگردانان و نویسندگان تلویزیون یکی از بهترین بازی‌های اوست. او در این فیلم نقش پدر و مربی فوتبالی را بازی می‌کند که به تازگی تیمش به دسته دو صعود کرده و بازیکن اصلی تیمش (با بازی جواد عزتی) نیز مصدوم شده و این بازیکن رابطه‌ای هم با دختر او (با بازی الناز حبیبی) دارد. زاپاس یک فیلم کمدی گرم و دلپذیر است که شاید ساختار آن کمی تلویزیونی باشد اما ترکیب خوب بازیگران و شیمی میان آن‌ها، آن را به فیلمی تماشایی تبدیل کرده است.
پستچی سه بار در نمیزند (۱۳۸۷)
کارگردان: حسن فتحی
امیر جعفری در این فیلم نقش یک لوتی از اعضای گروه شعبون بی‌مخ را بازی می‌کند که به همراه همسرش مهوش (پانته‌آ بهرام) در طبقه دوم عمارت اقامت دارند. هر چند هستند کسانی که به ایده اولیه این فیلم و اجرای آن ایراد می‌گیرند اما کمتر کسی می‌تواند منکر این شود که بازی برخی از بازیگران این فیلم بد است و اجرای امیر جعفری و لحن او و توانایی او در ایفای نقش یک لمپن درخشان است.
جزئیات اجرای او چه در بیان و چه در کار با بدن و صورت برای بازی در نقشی به شدت اغراق شده و شیمی خوبی که بین او پانته‌آ بهرام به عنوان بازیگر مقابلش وجود دارد یکی از دلایل موفقیت او در ایفای این نقش است، البته یکی دیگر از دلایل موفقیت این دو بازیگر دیالوگ‌های روان و درستی است که حسن فتحی تحت تاثیر آثار و دیالوگ نویسی علی حاتمی نوشته است. چند سال بعد از این فیلم امیر جعفری و پانته‌آ بهرام در نمایش شکلک نغمه ثمینی نیز نقش‌هایی مشابه این فیلم را بازی کردند.
بی‌پولی (۱۳۸۶)
کارگردان: حمید نعمت‌الله
بی‌پولی داستان مردی ( با بازی بهرام رادان) را روایت می‌کند که به تازگی بیکار شده است اما به دروغ به همسرش (با بازی لیلا حاتمی) گفته که مشغول به کار است و در این بین با گروهی از افراد (با بازی سیامک انصاری، امیر جعفری، بابک حمیدیان، نادر فلاح و فرهاد شریفی) روبرو می‌شود که موقعیتی مشابه او دارند و در یک خانه تیمی روزها را سپری می‌کنند. موقعیتی که نعمت‌الله و هادی مقدم دوست به عنوان نویسندگان کار نوشته‌اند به شدت ویژه و برای مخاطبان آن روز کمی ناآشناست اما توانایی‌های این بازیگران در ایفای نقش‌های متفاوت یکی از دلایل محبوبیت این شخصیت‌ها در میان طرفداران سینمای حمید نعمت‌الله است.
امیر جعفری در کنار سیامک انصاری از این نقش‌های کوتاه و به ظاهر بی‌اهمیت به خوبی استفاده کرده‌اند تا نقش آدم‌هایی بازنده، دروغگو و عصبانی از زمین و زمان را به درستی بازی کنند و با وجود ناشناخته بودن هر دو در میان مخاطبان سینما و حضور ستارگان سینما در این فیلم توانایی خود را به خوبی به رخ می‌کشند و تبدیل به شخصیت‌های فرعی جالب و درخشانی در تاریخ سینمای ایران می‌شوند.
مکس (۱۳۸۳)
کارگردان: سامان مقدم
یکی از بهترین و جنجالی‌ترین کمدی‌های دو دهه اخیر سینمای ایران که بخشی از جنجال‌ها و ممیزی‌هایی که بعدتر برای نسخه‌های مختلف سینمایی و نمایش خانگی آن اعمال شد به شخصیت امیر جعفری مربوط بود سومین فیلم سامان مقدم، مکس است. جعفری در این فیلم نقش «قادر» را بازی می‌کند که سردسته گروه فشاری است که می‌خواهند برنامه‌های مکس را بهم بزنند و از حضور او در ایران ناراضی هستند.
طبیعتا در آن سال‌ها نمایش چنین موضوعاتی خصوصا با توجه به گریم امیر جعفری از نگاه ممیزان غیر قابل تحمل بود و نقش او خصوصا در نسخه نمایش خانگی به معنای واقعی کلمه نابود شد اما با این وجود باز هم می‌توان بارقه‌هایی از یک بازیگر با استعداد و توانمند در نقش‌های کمدی را در بازی او در این فیلم دید و معدود صحنه‌هایی که او در آن‌ها حضور دارد از صحنه‌های خوب و بامزه فیلم هستند و توانایی جعفری را در خنداندن مخاطب نشان می‌دهند و با وجود تمامی دردسرها همچنان یکی از بهترین بازی‌ها و به یادماندنی‌ترین شخصیت‌هایی است که امیر جعفری بازی کرده.
حضور امیر جعفری در تلویزیون
میوه ممنوعه (۱۳۸۸)
کارگردان: حسن فتحی
امیر جعفری در این سریال که یکی از بهترین سریال‌های بعد از انقلاب تلویزیون است نقش آقازاده‌ای را بازی می‌کند که از ظاهر مذهبی و موقعیت خانواده خود در حال سوءاستفاده است. در دورانی که اصطلاح آقازاده و آقازادگی هنوز چندان در جامعه و ادبیات آن جایگاه امروزش را نداشت حسن فتحی یکی از بهترین آقازادگان سینما و تلویزیون ایران را نوشت.
بازی امیر جعفری در این سریال هر چند بعد از چند قسمت دچار مشکل و ممیزی شد و با تغییر ظاهر او این موضوعات بر طرف شدند اما شخصیتی که فتحی نوشته بود و جعفری آن را بازی کرد در نهایت کار خودش را می‌کند و مهم نیست که گریم او چگونه است چرا که شخصیت پردازی و اجرای آن به خودی خود خوب است و بازی امیر جعفری در نقش آدمی که ویژگی تمامی اقازاده‌ها را دارد همچنان مثال زدنی است و با وجود اینکه در سال‌های اخیر بازیگران متفاوتی آقازاده‌های متفاوتی را بازی کرده‌اند اما امیر جعفری و نقش جلال همچنان یکی از بهترین‌هاست.
بدون شرح (۱۳۸۰)
کارگردان: مهدی مظلومی
خیلی سخت است که بازیگری آن هم در تجربه اولش در تلویزیون در مقابل یکی از بهترین و ماندگارترین بازیگران کمدی قرار بگیرد اما نه تنها بتواند گلیم خودش را از اب بیرون بکشد بلکه از آن نقش برای خود پله‌ای بسازد برای ترقی، امیر جعفری اما در اولین حضورش در تلویزیون در مقابل مرحوم فتحعلی اویسی (یکی از بهترین بازیگران تاریخ سینمای ایران در یکی از بهترین نقش آفرینی‌هایش) در نقش داماد آقای کاووسی ظاهر شد و دردوران اوج مجموعه‌های نود شبی، توانست در یکی از بهترین مجموعه‌ها بازی کند.
جعفری در مقابل مرحوم اویسی کم نمیاورد و از او نه تنها عقب نمی‌ماند بلکه برخی از جذاب‌ترین و خنده‌دارترین سکانس‌های سریال بده بستان‌های این دو بازیگر و همچنین سکانس‌هایی است که جعفری در آن‌ها در حال پاچه‌خواری است. بدون شرح از آن دست سریال‌های تلویزیون است که با وجود گذر زمان همچنان تماشایی است و حضور امیر جعفری که حال بازیگر معروف و مهمی شده است نیز یکی از دلایل تماشایی بودن آن.
