نقد و تحلیل شخصیت و بازی جواد عزتی در فیلم «مرد بازنده» | خشن اما مهربان

بازیگران فیلم «مرد بازنده»

جواد عزتی و رعنا آزادی‌ور، بابک کریمی، آناهیتا درگاهی، مهدی زمین‌پرداز، امیرحسین هاشمی، شبنم قربانی

خلاصه داستان فیلم «مرد بازنده»

داستان فیلم مرد بازنده درباره‌ی سرهنگی به‌نام  احمد خسروی است که در زندگی شخصی دچار مشکلاتی است و از سویی در آستانه‌ی بازنشستگی. او مسئول رسیدگی به پرونده‌ای مشکوک به قتل است و به سرنخ‌هایی نیز دست پیدا می‌کند، اما متوجه می‌شود که با پرونده‌ای پیچیده رو‌به رو است.

فیلم «مرد بازنده» به کارگردانی محمد حسین مهدویان یکی از آثار راه‌یافته به  جشنواره فجر ۱۴۰۰ است که پیرامون آن نقدهای بسیاری مطرح شد.

 

مرد بازنده سرهنگ احمد خسروی. پنجاه و چند ساله. قدی کوتاه، شانه‌هایی خمیده، شکمی بر آمده، پایی که اندکی لنگ می‌زند، گونه‌ها و غبغبی که در حال آویزان شدن هستند، چشمانی که سعی دارند نیاز به عینک را با فشار آوردن بر پلک‌ها برطرف کنند، ریشی نامرتب، پیشانی‌ای که در حال پیش‌روی‌ست، موهایی که شروع به ریختن کرده و صدایی بم و خش‌دار که باعث می‌شود جملاتش جویده شده و نامفهوم به نظر برسند. به اینها اضافه کنید ترس از فضای بسته که معلوم نیست محصول کدام تروماست و دندان دردی که امانش را بُربده.

احمد تنهاست. زنش سال‌هاست مُرده و پسر و دخترش خیلی وقت است از او دور شده‌اند. دوست نزدیکی ندارد و ترحم کسی را هم بَر نمی‌انگیزد. نه ظاهر آراسته‌ای دارد و نه رفتاری خوشایند. چندان اهل احترام گذاشتن نیست و توجهی به حالات روحی و دردهای جسمی دیگران ندارد. با زیردستان بد حرف می‌زند، مظنونین را تحقیر کرده و عامدانه مهربانی و دلسوزی‌اش را پشتِ رفتاری خشن‌ پنهان می‌کند. مرد بازنده درباره‌ی چنین آدمی است. مردی در آستانه‌ی پیری و بازنشستگی که فرمان زندگی از دستش خارج شده و حالا در تلاش است خودش را به مسیر اصلی باز گرداند. از این‌رو، مرد بازنده پیش از هر چیز داستان احمد است که از معبر حل پرونده‌ای جنایی در پی سر و سامان دادن به زندگی‌اش و اثبات خود به دیگران است.

جواد عزتی(چهل ساله) در نقش شخصیتی عجیب و کم‌حرف که حداقل پانزده سالی از او بزرگتر است حضوری نه چندان خوب اما قابل قبول دارد. ریسک بازی کردن در چنین نقشی بالاست. به این دلیل روشن که سرهنگ خسروی به خاطر رفتار همواره متناقضش روی خط باریکی میان کمدی و جدی گام بَر می‌دارد و شمایل سینماییِ عزتی به راحتی می‌تواند این مرز را از بین بُرده یا حداقل کم‌رنگ کند. با این حال، پس از گذشت نیمی از فیلم، پیش زمینه‌ی ذهنی بیننده از عزتی به آرامی کنار می‌رود و او را در نقش سرهنگی خشن اما مهربان می‌پذیرد. بدین ترتیب، در انتهای کار به واسطه‌ی آنچه عزتی با توانایی بالایش در بازیگری به نقش افزوده، درونمایه‌ی اصلی فیلم هویدا شده و برای بیننده قابل باور می‌گردد.

ممکن است شما دوست داشته باشید
ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.